Bob Sapp
Wysłany: 28 Grudzień 2009, o 13:19Robert Malcolm "Bob" Sapp (ur. 22 września 1974) – amerykański futbolista, wrestler, zawodnik K-1 i mieszanych sztuk walki (MMA), aktor.
KARIERA SPORTOWA:
Futbol amerykański
Bob Sapp był jednym z wyróżniających się graczy University of Washington, skąd trafił do NFL. W latach 1997-2000 był na listach płac aż czterech klubów, ale każdy zwalniał go już po jednym sezonie. W sumie pojawił się tylko w dwóch meczach ligowych (w barwach Minnesota Vikings).
Wrestling
Dzięki swoim warunkom fizycznym i atletycznej posturze w 2001 roku rozpoczął karierę wrestlera w organizacji NWA Wildside. Występował również w World Championship Wrestling oraz w japońskich organizacjach HUSTLE i New Japan Pro Wrestling.
Mieszane sztuki walki
W 2002 roku podpisał kontrakt z PRIDE FC na walki w MMA. Wygrał z łatwością dwa pierwsze pojedynki, całkowicie dominując nad o wiele lżejszymi od siebie rywalami. W swojej trzeciej i ostatniej walce w PRIDE "Bestia" przegrał z Antônio Rodrigo Nogueirą przez poddanie. Po wygaśnięciu kontraktu z PRIDE związał się z K-1, w której barwach walczył zarówno w MMA, jak i kick-boxingu.
K-1
Już na samym początku swojej kariery w K-1 Sapp zszokował środowisko sportów walki, nokautując Cyrila Abidi oraz dwukrotnie pokonując przed czasem jednego z najbardziej utytułowanych kick-boxerów w historii Ernesto Hoosta (podczas K-1 WGP w Saitamie i dwa miesiące później w ćwierćfinale K-1 WGP 2002 w Tokio).
Nieortodoksyjny, polegający na przewadze fizycznej i brutalnej sile styl walki sprawił, że Sapp w krótkim czasie osiągnął w Japonii status gwiazdy. Wystąpił tam w licznych spotach reklamowych i telewizyjnych programach rozrywkowych, nagrał płytę oraz napisał trzy bestselery.
Zwycięską passę Sappa przerwał dopiero w 2003 roku Mirko Filipović, nokautując go pojedynczym lewym sierpowym. Kolejne porażki z Remym Bonjaskym i Rayem Sefo zatrzymały błyskawicznie do tej pory rozwijającą się karierę Amerykanina. Ostatnim sukcesem Sappa było zwycięstwo w 2005 roku w turnieju K-1 WGP w Hiroszimie. Jednak następne dwie walki (z Hong Man Choiem i Musashim) przegrał, po czym skonfliktowany z władzami organizacji odszedł z K-1[3]. Powrócił w 2007 roku na gali K-1 WGP w Amsterdamie w walce z Peterem
KARIERA SPORTOWA:
Futbol amerykański
Bob Sapp był jednym z wyróżniających się graczy University of Washington, skąd trafił do NFL. W latach 1997-2000 był na listach płac aż czterech klubów, ale każdy zwalniał go już po jednym sezonie. W sumie pojawił się tylko w dwóch meczach ligowych (w barwach Minnesota Vikings).
Wrestling
Dzięki swoim warunkom fizycznym i atletycznej posturze w 2001 roku rozpoczął karierę wrestlera w organizacji NWA Wildside. Występował również w World Championship Wrestling oraz w japońskich organizacjach HUSTLE i New Japan Pro Wrestling.
Mieszane sztuki walki
W 2002 roku podpisał kontrakt z PRIDE FC na walki w MMA. Wygrał z łatwością dwa pierwsze pojedynki, całkowicie dominując nad o wiele lżejszymi od siebie rywalami. W swojej trzeciej i ostatniej walce w PRIDE "Bestia" przegrał z Antônio Rodrigo Nogueirą przez poddanie. Po wygaśnięciu kontraktu z PRIDE związał się z K-1, w której barwach walczył zarówno w MMA, jak i kick-boxingu.
K-1
Już na samym początku swojej kariery w K-1 Sapp zszokował środowisko sportów walki, nokautując Cyrila Abidi oraz dwukrotnie pokonując przed czasem jednego z najbardziej utytułowanych kick-boxerów w historii Ernesto Hoosta (podczas K-1 WGP w Saitamie i dwa miesiące później w ćwierćfinale K-1 WGP 2002 w Tokio).
Nieortodoksyjny, polegający na przewadze fizycznej i brutalnej sile styl walki sprawił, że Sapp w krótkim czasie osiągnął w Japonii status gwiazdy. Wystąpił tam w licznych spotach reklamowych i telewizyjnych programach rozrywkowych, nagrał płytę oraz napisał trzy bestselery.
Zwycięską passę Sappa przerwał dopiero w 2003 roku Mirko Filipović, nokautując go pojedynczym lewym sierpowym. Kolejne porażki z Remym Bonjaskym i Rayem Sefo zatrzymały błyskawicznie do tej pory rozwijającą się karierę Amerykanina. Ostatnim sukcesem Sappa było zwycięstwo w 2005 roku w turnieju K-1 WGP w Hiroszimie. Jednak następne dwie walki (z Hong Man Choiem i Musashim) przegrał, po czym skonfliktowany z władzami organizacji odszedł z K-1[3]. Powrócił w 2007 roku na gali K-1 WGP w Amsterdamie w walce z Peterem
