David Tua
Wysłany: 13 Sierpień 2011, o 14:43David Tua - 52-4-2(43KO) - (ur. 21 listopada 1972 w Apii) – samoański bokser wagi ciężkiej.
Kariera amatorska
Amatorską karierę bokserską rozpoczął w Nowej Zelandii, dokąd wyemigrował w dzieciństwie wraz z rodziną. Swój pierwszy ważniejszy tytuł zdobył w 1988, zostając mistrzem Nowej Zelandii w wadze ciężkiej. Reprezentując ten kraj, w 1991 zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata w Sydney, a rok później został brązowym medalistą letnich igrzysk olimpijskich w Barcelonie.
Kariera zawodowa
Tua przeszedł na zawodowstwo w 1992. 15 marca 1996, w swojej dwudziestej trzeciej walce, znokautował Johna Ruiza, przyszłego mistrza świata, w zaledwie 19 sekund. Kolejne trzy walki także zakończył przed czasem. Pokonał między innymi Olega Maskajewa, kolejnego przyszłego mistrza świata.
Pierwszą porażkę poniósł w swojej 28 walce – z Nigeryjczykiem Ike'm Ibeabuchim. Po tej porażce nastąpiło kolejnych dziesięć zwycięstw, w tym nokaut jeszcze jednego przyszłego mistrza świata, Hasima Rahmana.
Tua doczekał się w końcu walki o mistrzostwo świata dwóch organizacji: WBO i IBO. W dniu 11 listopada 2000 w Las Vegas okazał się jednak o wiele słabszy od Lennoxa Lewisa i przegrał z nim zdecydowanie na punkty.
Po porażce z Lewisem starał się odbudować dawną formę i wygrał walkę z Danellem Nicholsonem, lecz kolejny pojedynek przegrał na punkty z Chrisem Byrdem. Następne walki to kolejne dobre wyniki – między innymi zwycięstwo nad Fresem Oquendo i kolejny błyskawiczny nokaut, w 30 sekundzie pierwszej rundy, z Michaelem Moorerem, byłym mistrzem świata.
23 marca 2003 stoczył swój drugi pojedynek z Hasimem Rahmanem, który zakończył się remisem. W 2004 nie stoczył żadnej walki. Ponownie zaczął boksować w 2005 i do września 2007 pokonał siedmiu mniej znanych bokserów. Następnie zrezygnował z boksu na kolejne dwa lata. Na ring powrócił w październiku 2009, nokautując w drugiej rundzie Shane'a Camerona. 31 marca 2010 pokonał na punkty po jednostronnym pojedynku Fridaya Ahunanyę. 17 lipca 2010 w New Jersey zremisował z Monte Barettem. W ostatniej rundzie Tua po raz pierwszy w karierze znalazł się na deskach. Sędziowie punktowali 115-111 dla Samoańczyka oraz dwa razy 113-113. 19 marca 2011 w nowozelandzkiej miejscowości Manukau City w swojej kolejnej walce Tua pokonał jednogłośnie na punkty Demetrice'a Kinga (15-20, 13 KO)[12]. 13 sierpnia 2011 doszło do pojedynku rewanżowego z Monte Barrettem przegrywając na punkty pomimo że Barrett w ostatniej rundzie był liczony.
jakie nogi
Kariera amatorska
Amatorską karierę bokserską rozpoczął w Nowej Zelandii, dokąd wyemigrował w dzieciństwie wraz z rodziną. Swój pierwszy ważniejszy tytuł zdobył w 1988, zostając mistrzem Nowej Zelandii w wadze ciężkiej. Reprezentując ten kraj, w 1991 zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata w Sydney, a rok później został brązowym medalistą letnich igrzysk olimpijskich w Barcelonie.
Kariera zawodowa
Tua przeszedł na zawodowstwo w 1992. 15 marca 1996, w swojej dwudziestej trzeciej walce, znokautował Johna Ruiza, przyszłego mistrza świata, w zaledwie 19 sekund. Kolejne trzy walki także zakończył przed czasem. Pokonał między innymi Olega Maskajewa, kolejnego przyszłego mistrza świata.
Pierwszą porażkę poniósł w swojej 28 walce – z Nigeryjczykiem Ike'm Ibeabuchim. Po tej porażce nastąpiło kolejnych dziesięć zwycięstw, w tym nokaut jeszcze jednego przyszłego mistrza świata, Hasima Rahmana.
Tua doczekał się w końcu walki o mistrzostwo świata dwóch organizacji: WBO i IBO. W dniu 11 listopada 2000 w Las Vegas okazał się jednak o wiele słabszy od Lennoxa Lewisa i przegrał z nim zdecydowanie na punkty.
Po porażce z Lewisem starał się odbudować dawną formę i wygrał walkę z Danellem Nicholsonem, lecz kolejny pojedynek przegrał na punkty z Chrisem Byrdem. Następne walki to kolejne dobre wyniki – między innymi zwycięstwo nad Fresem Oquendo i kolejny błyskawiczny nokaut, w 30 sekundzie pierwszej rundy, z Michaelem Moorerem, byłym mistrzem świata.
23 marca 2003 stoczył swój drugi pojedynek z Hasimem Rahmanem, który zakończył się remisem. W 2004 nie stoczył żadnej walki. Ponownie zaczął boksować w 2005 i do września 2007 pokonał siedmiu mniej znanych bokserów. Następnie zrezygnował z boksu na kolejne dwa lata. Na ring powrócił w październiku 2009, nokautując w drugiej rundzie Shane'a Camerona. 31 marca 2010 pokonał na punkty po jednostronnym pojedynku Fridaya Ahunanyę. 17 lipca 2010 w New Jersey zremisował z Monte Barettem. W ostatniej rundzie Tua po raz pierwszy w karierze znalazł się na deskach. Sędziowie punktowali 115-111 dla Samoańczyka oraz dwa razy 113-113. 19 marca 2011 w nowozelandzkiej miejscowości Manukau City w swojej kolejnej walce Tua pokonał jednogłośnie na punkty Demetrice'a Kinga (15-20, 13 KO)[12]. 13 sierpnia 2011 doszło do pojedynku rewanżowego z Monte Barrettem przegrywając na punkty pomimo że Barrett w ostatniej rundzie był liczony.
jakie nogi
